เคยร้องไห้ เพราะครูตี ที่ทำผิด
น้ำตาศิษย์ พรั่งพรู ครูพร่ำสอน
ทั้งสอนไป ตีไป ไม่ขาดตอน
ครูเฝ้าวอน ย้อนย้ำ ให้...ทำดี
ครูนั้นคือ แบบอย่าง ที่สร้างศิษย์
ครูคือมิตร ยามพลาดพลั้ง ไม่ห่างหนี
ครูผู้ให้ ความเมตตา เปี่ยมปรานี
ครูผู้มี คุณธรรม ชี้นำคน
ผ่านชีวิต มาได้ ด้วยใจสู้
เพราะคำครู สอนใจ ให้เหตุผล
ความสำเร็จ ปรากฏ ด้วยอดทน
พระคุณล้น เหลือล้ำ เกินรำพัน
ถึงใครเห็น ครูเป็น เช่นเรือจ้าง
แต่ครูสร้าง ทางชีวิต ศิษย์ยึดมั่น
นานหลายปี พลัดพราก จากไกลกัน
ใจศิษย์นั้น ยังคำนึง คิดถึงครู
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น