กลอน : (9)

สิบนิ้วน้อมประนมมาคารวะ

บูรพคณาจารย์ผ่านร้อยฝัน

ซึ้งพระคุณอุ่นกมลจนนิรันดร์

ความผูกพันทุกห้วงฝังดวงแด

ไหว้คุณครูคนแรกไม่แปลกหรอก

ที่จะบอกออกชื่อคือพ่อแม่

เป็นผู้ให้ทุกอย่างไม่ห่างแล

คือครูแท้ที่หนึ่งซึ้งพระคุณ

ไหว้คุณครูหัดเขียนเรียน ก.ไก่

แต่เยาว์วัยได้ความรู้สู้เกื้อหนุน

แม้ท่านล่วงลับไปแต่ใบบุญ

ยังอบอุ่นให้จำร่ำอาลัย

ไหว้ท่านภู่ครูสอนแต่งกลอนแปด

หกสิบแดดผ่านมาได้อาศัย

ได้รู้หลักอักษราภาษาไทย

ซึ้งอยู่ในความคิดเป็นนิจมา

ขอพระคุณแห่งครูช่วยชูโชค

ให้ความโศกสิ้นพลันไร้ปัญหา

ให้กวีสร้างสรรค์เกิดปัญญา

ประดับฟ้าเมืองไทยเพิ่มไพบูลย์.

 ขอขอบคุณ กลอนวันครู โดยคุณ kunta จาก dreampoem.com