คุณครูที่รัก
เห็นลำเรือลอยมาที่ท่าน้ำ
พายวาดค้ำลำแอบเข้าแนบข้าง
หลากหลายเท้าคู่น้อยก็พลอยวาง-
ก้าวเหยียบย่างลงสู่เสียงกรูเกรียว
เรือจ้างน้อยลอยลำพายจ้ำจ้วง
แต่ละช่วงจังหวะน้ำชะเชี่ยว
เห็นเธอวาดพายค้ำเรือลำเรียว
อยู่กลางสายชลเปลี่ยวอย่างเดียวดาย
เช่นดวงวันลอยดวงขึ้นช่วงแสง
ทาบหล้าแหล่งให้พิสุทธิ์เห็นจุดหมาย
เมื่อหัวใจมุ่งอยู่ไม่รู้วาย
จักจ้วงพายพาคนข้ามพ้นน้ำ
งามยิ่งงามก็ระยับอยู่กับโลก
ปรุงปรนหอมบ่ายโบกโลมโลกต่ำ
เมื่อปรารมภ์พร่างพร้อยทุกรอยกรรม-
ย่อมจักย้ำยุดงามอยู่ท่ามตา
มือเรียววาดพาย-วนกลางชลเปลี่ยว
พร้อมทุกเสี้ยวส่วนใจ..รู้-ใฝ่หา
คลื่นสวนลำโหมหนัก..ในมรรคา
เห็นเพียงใจแกร่งกล้าไม่ล้าโรย
ร่างน้อยน้อยนั่งมองตาจ้องเพ่ง
ท่ามสูรย์เปล่งปลาบแนวลมแผ่วโผย
แรงคลื่นสายธารโลกคอยโบกโบย
พาพ้นโดยมือเรียวที่เคี่ยวกรำ
ปีแล้วและปีเล่าที่เจ้าเป็น
ผ่านร้อยเข็ญพันโศกแห่งโลกต่ำ
ด้วยจิตที่สำนึกงามลึกล้ำ
ค่อยค่อยจ้ำเรือน้อยล่องลอยไป
ละเที่ยวพายละเที่ยวผ่านฝ่าธารเชี่ยว
ค่อยค่อยเคี่ยวกรำสอนอาทรให้-
ลูกศิษย์น้อยคล้อยหลังสู่ฝั่งไกล
ผ่านน้ำไหลชะเชี่ยวด้วยเรี่ยวแรง
คือเรือน้อยลอยผ่านสายธารไหล
ด้วยจิตใจครูสาวผู้กร้าวแกร่ง
ที่จะคอยคัดท้าย-วาดพาย..ทะแยง
พาหัวเรือทิ่มแทง..สู้แรงน้ำ
ทอดทิ้งตัวตนอยู่เพื่อผู้อื่น
ท่ามกระแสลมตื่นเสียงคลื่นคร่ำ-
ครวญระดมห่มห้อมอยู่ล้อมลำ-
เรือน้อยคอยพลิกคว่ำจมลำเรือ
ภาพเด็กน้อยจำพรากพ้นฟากฝั่ง
มือเรียววาดพายยังอีกฝั่งเพื่อ-
รับส่งอีกทุกรุ่นช่วยจุนเจือ-
ภาพงดงามให้หลงเหลือในแผ่นดิน!
ขอขอบคุณ กลอนวันครู จาก Thaipoem.com โดย คุณสดายุ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น